Het begint...

(hehe...Foutje...)

Afirillo staarde duf naar beneden.
"O ow...."
Yamada keek omhoog en schudde met haar hoofd.
"WAAAAAAAAAAAAAAAAAAH"
Afirillo was van de tak af gegleden en viel volop op zijn maag op een andere tak. Hij was echter nog te slaperig om zich te proberen vast te houden. Hij gleed van de tak af.
"O ow..." Yamada keek met grote ogen toe hoe haar vriend op iedere tak die hij tegen kwam verschrikkelijk onhandig landde. Eerst zijn maag, daarna zijn zij, toen zijn hoofd, zijn rechter arm en toen zijn linkerbeen. Dit ging allemaal gepaard met een voordurend; "AUW! AUW! AAAAAAAH! AUW!"
Uiteindelijk landde hij op de grond en bleef liggen. Yamada sprong naar hem toe en keek nogal bezorgd. Afirillo kreunde, zijn hele lichaam deed pijn. Hij had in een boom moeten slapen met een zwaar konijn op zijn buik en toen was hij er ook nogal pijnlijk uitgevallen...
Heel vaag drong de stem van Yamada tot hem door.
"afirillo.... Afirillo.... AFIRILLO!"
Hij deed zijn ogen open. Het eerst wat hij zag was het bezorgde gezicht van Yamada.
"God zij dank, hij is niet dood!"
Ze zuchtte. Yamada keek om met een hele vijandige blik naar Luna, die wel heel erg stil was...

(Joehoe! Pagina 6! )

"Hoe is Stella?"
Yamada keek Luna met haar meest dodelijke blik aan.
"Hoe... Stella... is?" siste ze deze woorden. "Hoe Stella is? Dat is wel het laatste waar ik aan denk! Afirillo, ben je nog heel? Nee, mevrouw vraagt hoe het met het konijn is!"
Afirillo stompte Yamada met zijn laatste kracht in haar maag, waardoor het katmeisje zich abrupt stil hield. Toen hield hij het konijn omhoog.
"Ongedeerd," sprak hij krakerig. Hij zette Stella op de grond en deze hupste vrolijk naar Luna toe.
"Stella!"
Yamada blies venijnig.

"nou zeg..."zei Luna met een verbaasd gezicht,"Stella is toch oke, je hoeft niet zo te blazen hoor!" Luna aaide Stella over haar koppie en keek op naar Afirillo ,"gaat alles ook goed met jou?"vroeg ze bezorgd...
Afirillo stak zijn duim op, met een krakende stem zei hij:"het kan niet beter..."
opgelucht zuchtte Luna, maar met een pisnijdig gezicht zei Yamada:"gaat alles goed met jou?? gaat alles goed met jou?! dat had je als eerst moet vragen aan Afirillo en je had niet naar dat konijn moeten gaan". verbaasd keek Luna Yamada aan ,"maar Afirillo had Stella zo lief beschermt tijdens de val, dus moest ik wel eerst kijken of Stella wel oke was, zodat Afirillo ook weer gerust was..."
er verscheen een glimlach op Luna's gezicht. ook Afirillo zorgde voor een klein lachje. Yamada rolde met haar ogen en hielp Afirillo overeind.
"we gaan ergens anders heen", riep Yamada. "wacht mag ik mee?"vroeg Luna...
"NEE" riep Yamada. Luna keek verbaasd op,"o dit is een grapje, ik mag wel mee..." Luna knipperde met haar ogen.
"jij bent echt onmogelijk", zei Yamada.
"waarom zegt iedereen dat toch steeds?!" met grote ogen keek Luna naar Yamada, die zich omdraaide en samen met de anderen wegliep...
Luna sprong op Stella en rende snel achter de anderen aan.

Yamada had zin om zich om te draaien en Luna met konijn en al een schop te verkopen, maar deed dit toch maar niet, want ze had geen zin om gebroken pootjes te verbinden. Ze gooide Afirillo letterlijk over Katanga heen en mompelde iets als; "Zoek 't zelf maar uit, ik ben niet in de stemming," liep naar Horizon toe en zwaaide Hemelwijs eraf.
"Ik ben weg."
Katanga sjokte achter Horizon aan. Afirillo lag gebroken over de rug van Katanga. Ajarti sjeesde gauw naar haar eigen paard en liep achter het stel aan, en Luna spoorde haar konijn zover er achteraan te 'hoppen'.
"Waar gingen we ook alweer heen?"
Yamada wierp een woedende blik over haar schouder naar Luna. "We?"
"Ja...?"
"Wij, zul je bedoelen."
"Oké... waar gingen WIJ ook alweer heen?"
Yamada zuchtte. "Wij als in- Afirillo, Ajarti en ik. Zonder Luna."
"We gaan naar de Vlakte van Maranda!" riep Ajarti dwars door Yamada's beledigende opmerking heen. Luna richte zich nu volop de grotere elf, het kattenmeisje negerend.
"O, leuk! De vlakte wat?"
"Van Maranda."
"Waar's dat?"
"Voorbij het Toverbos. En daaronder ligt de Dassenburcht... toch?"
Afirillo knikte tragisch zijn hoofd als antwoord op Ajarti's vragende blik.
"Ook leuk!" riep Luna blij.
Het bleef even stil."
Yamada keek raar achterom. "Geen gillende kreten en woedend geschreeuw?"
"Hoezo?"
"Laat het me spellen; D-E spatie D-A-S-S-E-N-B-U-R-C-H-T.""
Luna hield het op haar vingers bij. "... dassenburcht. Ja!"
Yamada's ogen werden groot. "Dus...?"
"Wat wil je dan?" Luna glimlachte breed.
Yamada sloeg op haar voorhoofd. "Dit is de eerste keer dat ik iemand niet hoor gillen omdat we richting het rebellenleger gaan."
"Rebel? Maar het is een woonplaats van een das. ZO heet dat, toch. Dassenburcht." Luna stak wijsneuzerig haar vinger in de lucht.
Yamada grinnikte om deze onnozelheid. "In dit geval niet. Ha, je zult zelf wel zien."

Alles deed pijn. Maar een ding wist hij zeker; Hij ging nóóit meer slapen in een boom en al helemaal niet met een konijn en dat dingetje op zijn buik.
"All... Afirillo?"
"Huh?" Afirillo lichte langzaam zijn hoofd op, het was donker. Zou het avond zijn.
"Ha! Je reageerd. Je hebt bijna de hele dag geslapen enneh.. Ik geloof dat je nou een beetje spierpijn hebt.."
Yamada trok Afirillo zo voorzichtig mogelijk van Katanga af.
"Auw... auw...AUWW.. auwauwauw..."
Uiteindelijk lag hij op de grond tegen een boom aan. Weer tegen een boom aan. Yamada stond recht voor hem en bekeek hem van top tot teen. Hij wist het, hij zag er niet uit. Overal over zijn hele lijf zaten blauwe plekken en flinke kneuzingen.
"Dat ziet er leuk uit All, héél leuk.."
Afirillo rolde met zijn ogen. Tuurlijk, das ook het eerste waar ze naar kijkt.
Hij keek langs Yamada heen naar Luna, die was ijverig alle madeliefjes die ze maar kon vinden aan het plukken.
Uiteindelijk had ze een berg die net iets groter was als zijzelf. Voor haar moest die berg best groot zijn. Wacht maar tot dat ze de echte bergen ooit een keer zal zien! Luna ging in kleermakers zit zitten en pakte een madeliefje van het stapeltje. Die ene madelief kwam ongeveer tot aan heer heup. Ze beet onderaan de stengel zodat er een gat in kwam te zitten. Ze legde de madelief over haar schoot en pakte een andere. Deze deed ze door het gat van de madelief die over haar scoot heen lag en beet er een gat in voor de volgende madelief. Zo ging dat maar door.
Yamada was al weer weggelopen naar Horizon. Katanga sjokte naar haar baasje toe en duwde haar fluwelen neus tegen zijn wang aan. Afirillo glimlachte, dat was zijn paard. Toen viel hij weer in slaap.

"Hupsa..." Yamada haalde het zadel van Horizons rug, en sloeg op het achterwerk van het paard. "Lopen jij."
Van schrik gallopeerde het dier ervandoor, door het gras. Het wierp een verwijtende blik terug naar zijn baasje, en Yamada glimlachte breed.
Yamada had besloten te stoppen bij deze open plek. Als ze zo keek, had dit ooit een weiland kunnen zijn, midden in het bos. Het gras stond enkel op vele plekken al tot je knieën.
Ajarti was bijna van haar paard af gekukelt van de slaap. Luna leek echter nog alle energie te hebben.
"Klaar!"
Yamada trok een wenkbrauw op. "Wat?"
Luna liet trots de madelief-ketting zien. "Tadáa!"
Yamada keek naar de ketting. Luna moest omhoog vliegen, wilde ze de hele ketting van de grond af krijgen. Gelukkig was het licht en ze leek er geen moeite mee te hebben om het te doen.
"Erm..."
"Huh?" Luna keek vragend naar Yamada.
"Is-ie niet een beetje groot voor jou?"
Luna grinnikte. "Maar hij is ook niet voor mij, gekkie! (bij deze woorden rolde Yamada zoals vaker met haar ogen) Hij is voor Afirillo."
"Wat moet hij ermee dan?" Yamada keek naar de slapende Afirillo.
"Als bedankje! Van Stella."
"Hmm..."
"Wil je er ook een dan?"
"Hé?" Yamada draaide zich om en raapte de spullen van Horizon bij een. "Waarom zou ik? Ik hoef geen..." Maar Luna leek al niet meer te luisteren. Ze had de ketting om de nek van de slapende Afirillo gehangen en was al bezig aan een ketting voor Yamada. Yamada zuchtte. Wat moet ze hier nou mee?

Luna was bezig met de bloemenketting en was hard een liedje aan het neuriën. geërgerd keek Yamada naar Luna. Blijkbaar had Luna niet door dat Yamada de ketting echt niet wilde...
Yamada draaide zich om en ging zitten, als die kleine toch bezig is met die ketting kunnen we toch niet verder ,die krijgen we zo echt niet mee, dacht Yamada geërgerd.
heej, was dit dan niet een mooi gelegenheid om ervandoor te gaan?!
"KLAAR!!!" Te laat...Yamada zuchtte.
Luna gaf de ketting aan Yamada"wat moet ik hier mee?"
"DUH, wat denk je zelf, om doen natuurlijk, dombo." Met een gezicht dat op ontploffen stond deed Yamada de ketting om. "AAAAAHHHH!!! Hij staat je zo schattig!"
schattig?! Afirillo (die intussen wakker was geworden) en Ajarti keken op, o,o dit betekende problemen, niemand noemt Yamada schattig!
Ajarti stond op en zette Luna snel op haar schouder. Verbaasd keek Luna naar Ajarti,"wat is er?"
Ajarti wees naar Yamada, haar ogen schoten vuur!! Luna begreep de hint niet helemaal, "ja die ketting staat haar echt schattig he?" Ajarti keek Luna met grote ogen aan...
Was ze nou echt zo dom?! Afirillo stond ook op en liepnaar Yamada die op het punt stond om aan te vallen, hij probeerde haar tegen te houden, maar Bam en hij lag WEER op de grond.
Yamada sprong op Ajartie af, die snel opzij sprong en Luna belandde op de grond. Yamada rende als een gek achter Luna aan,"WAHAI", riep Luna als een gek,"YOEHOE, tikkertje!!!"

Het enige wat Afirillo en Ajarti konden was met wijd open ogen naar Yamada en Luna kijken. Yamade gromde en grauwde, haar capuchon was afgegleden en haar oren lagen plat in haar nek. Yamada sprong met katachtige sprongen achter Luna aan. Die schaterlachte...
"Yoepie!!! Pak me dan als je kan, lief poesje..."
Deze woorden sloegen als een blikseminslag op Yamada, luttele seconden rende ze verbaasd door, Afirillo had Yamada nog nooit zo boos gezien. Naast hem hoorde hij Ajarti als maar mompelen. "O.. ow.... O ow.... Luna.... stom ding dat je bent... ai... O oww..."
Ze was wit weggetrokken, gebeurde dit altijd als er iemand bijna werd vermoord?
Luna schaterlachte weer, haar kleine vleugeltjes snelden op en neer.

Afirillo zag het al aankomen. Yamada sprong, zette zich af tegen een dikke boom wortel en sprong. Ze maakte een salto en met haar rechter 'klauw' mepte ze Luna uit de lucht. Van de schrik, want dit had Luna dus echt niet verwacht bleef

(nie af...)

ze enige seconden nog doorlachen. Hier hield ze echter snel mee op toen ze begreep dat ze gevangen zat in Yamada's "klauw". Luna zei beduusd: "Yamada, wat doe je? We deden toch tikkertje? Dan mag je alleen tikken en niet vangen, hoor!"
Ajarti en Afirillo zaten nu echt vol spanning. Hoe zou Yamada reargeren op deze domme woorden van dat niets wetende, superdomme elfje?

Doodstil. Doodstil stond Yamada. Haar kattenstaart stond recht overeind, bol, haar kattenoren lagen in haar nek en haar ogen schoten vuur. Heel langzaam krulde haar mondhoeken om, eerder dreigend dat glimlachend.
"Heb je, mug..." speelde ze mee, al klonk er een zwaar spottende, rauwe klank in. "Ik lust wezentjes als jij rauw... en ik heb honger. Jamjam."
Yamada klauwde haar nagels in het vestje van het hulpeloze wezentje dat Luna heette. Langzaam tilde ze het feetje op.
"O apennootjes, ze meent het!" Ajarti flapperde dramatisch met haar handen, toen ze zag dat Yamada haar lippen aflikte. "Dit was echt de druppel! Hou haar tegen, hou haar tegen!"
Afirillo hield zijn hoofd schuin. Pas toen de mond van Yamada open ging en haar scherpe hoektanden flikkerde, kwam de elf in actie.
Ondanks zijn ernstige staat, hield Afirillo zijn hand op. Met een felle haal tikte hij gemeen op het hoofd van Yamada, alsof hij een stoute puppy strafte.
Abrupt liet Yamada Luna los, die verbaasd wegfladderde. Yamada knipperde beduusd met haar ogen voordat ze Afirillo een boze blik toewierp. Afirillo wees bestraffend naar haar, alsof hij wilde zeggen 'dat er bij hem in de buurt geen feetjes worden opgegeten door kattenmeisjes'.
Luna schudde dwaas haar hoofd. "Gôh, ik pieste bijna in mijn broek. Je neemt het wel erg serieus, Yammie... maar wauw! Jij kan écht goed acteren zeg!"
Yamada blies schril. "" Hou me tegen, hou me tegen!"
Afirillo deed meteen wat er opgedragen werd en sloeg zijn armen om Yamada heen, om er zeker van te zijn dat ze niet kon ontsnappen. Met woeste halen graaide het meisje naar de fee voor haar.
"Laat me los, lamelos!"
Opnieuw deed Afirillo wat er gevraagd werd. Mee liet hij los, waardoor Yamada zichzelf afvuurde en naar voren schoot. Luna, geschrokken, vloog snel omhoog, om het woeste kattenmeisje te ontwijken. Yamada struikelde en viel voorover.
"Waarom liet je me los?" mrauwde ze.
Afirillo krabde op z'n hoofd. "Vroeg je dat dan niet?"

Yamada rolde met haar ogen, Afirillo leek wel een beetje op Luna, alleen dan tien maten minder erg! Luna keek verbaasd naar Yamada"ga je me nog tikken, of is het spelletje afgelopen?"Ze knipperde met haar ogen. Yamada deed moeite om niet op te staan en het kleine feetje fijn te knijpen, al had ze dat liever wel gedaan!
Luna ging naast Yamada zitten, Afirillo en Ajarti keken met grote ogen naar Luna, dat die daar nog durfde te zitten!!! Luna fronste haar wenkbrauwen "welk ander spelletje zullen we nu doen dan?" ze stond op ,"ik weet het! we gaan verstoppertje doen!"
Yamada had nu echt moeite om zichzelf in te houden!!!
Afirillo zag dat Yamada op ontploffen stond, en hij ging voor het gemak maar even tussen Yamada en Luna inzitten, Ajarti keek naar Afirillo, toen ging ze ook maar naast Luna zitten. "Zo,"zei Ajarti," hoe kom je eigenlijk aan Stella?"(dit interesseerde haar eigenlijk helemaal NIET, maar ze moest iets hebben zodat Luna niet nog meer domme opmerkingen tegen Yamada kon maken, want veel meer kon die niet hebben!)
Luna keek op, haha hier wilde ze wel over praten!!!
"nou kijk, toen ik nog...........................................................................................





EN ZO KOM IK AAN STELLA!!!!!!!!!!
Luna keek naar Ajarti, die languit op de grond was gaan liggen, ze had haar ogen dicht, net als Afirillo en Yamada. Luna keek naar de 3, en moest zelf ook languit gapen, van dat verhaal vertellen was ze zelf ook best wel moe geworden, ze stond op en ging bij Yamada liggen, ze sloot haar ogen en viel ook in slaap.

Het was middag toen Yamada langzaam haar ogen opende. Hemelwijs lag bovenop haar buik, maar wat de werkelijke reden was waarom Yamada opeens wakker was, was omdat Horizon boos met zijn snuit tegen zijn baasje zat te porren.
"Sorry beestje," geeuwde het kattenmeisje zacht. "Maar geloof het of niet; Luna's verhalen zijn erg slaapverwekkend."
Horizon keek haar niet begrijpend aan, alsof hij niet begreep waarom zo'n hyperactief feetje zulke slaapverhalen kon vertellen. Al was het niet moeilijk om zijn baasje in slaap te krijgen overdag- ze sliep overdag gewoon beter. Ze was echt een nachtdier.
Yamada keek omhoog. Aan de zon ontdekte ze dat ze veel tijd verloren was. Ze vloekte- verdorie, en ze had gehoopt het bos vandaag al uit te zijn. Als ze nu zouden vertrekken, konden ze net bij de rand komen.
Yamada draaide zich om en schopte bruut tegen Afirillo. "All, wakker worden. Ajarti, jij ook. We vertrekken."
Afirillo kwam overeind, wrijvend over de plek die pijnlijk hard geraakt was door Yamada.
"O," merkte Yamada op. "En vergeet dat insect niet mee te nemen. Ik geloof dat we nu toch aan haar vast zitten."

Ajarti snurkte luid en Luna, die van ochtend bij hem was komen liggen brabbelde wat. Ze had haar ogen dicht. "Tikkertje.... tikkertje? lief poesje, mag ik je aaien?"
Afirillo keek verbaasd naar het slapende brabbelende ding op zijn schoot. Hij pakte het voorzichtig op en liep naar Katanga, die staarde nogal duf voor haar uit.
Afirillo klopte haar op haar hals en maakte de zadeltas open, hier legde hij Luna in. Afirillo liep weer terug naar de boom waar hij tegen aan had geslapen, raapte Stella op.
Het nog half slapende konijn spartelde wild, niet wetend wie haar nou oppakte. Toen ze echter doorkreeg dat het Afirillo was ging ze weer slap hangen en sliep ze weer verder. Haar lange oren zwiepten heen en weer.
Yamada, die ondertussen op Horizon was gaan zitten, reed naar Afirillo toe.
"Sleep jij hen mee?"
Er liep een rilling over Afirillo's rug, wat een grafstem. Hij knikte, ging in het zadel zitten en legde Stella voor hem wars over het zadel heen. Afirillo wist niet of dat nou wel zo lekker lag, maar ja, hij hoede daar in ieder geval niet te liggen.

*Prima gedaan. XD *

"Klaar?"
Ajarti rolde duf bijna van haar paard, en Afirillo probeerde Luna zo zorgvuldig op zijn schouder te leggen zodat ze eraf rolde. Wonderbaarlijk genoeg sliep dat feetje er doorheen, maar Yamada wist dat zodra het kleine wezentje wakker werd, haar rust verdwenen was.
"Zoiets denk ik..."
Yamada spoorde Horizon aan. "Hup."
De drie liep achter elkaar door het bos. Yamada leidde, Afirillo volgde, en Ajarti sloot de rij. Yamada had gelijk gehad- zodra Luna wakker werd, vloog het onrustig heen en weer. Eerst schoot het in de stress ("Waar is Stella?"), maar toen Afirillo erop wees dat Stella hun trouw gevolgd was, ging Luna met een gerust hart op haar rijdier zitten, luid pratend over de mooie bloemen langs de zandweg.

De zon zakte en gaf een roodoranje gloed over het landschap. Het viertal had de rand van het bos bereikt: de horizon liet een prachtig adembenemend landschap zien. Hoe de laatste zonnenstralen langs de bergen ontsnapten, groene bergen, maar hoog genoeg om witte toppen te hebben, en daarvoor veel platteland. Ergens stond nog een dorp, net voorbij een rivier, die het dorp van het bos scheiden.
"We slapen vanacht bij de rand," legde Yamada uit. "Misschien wat onveilig, maar veiliger dan dat we nu doorlopen en de nacht op de weiland moeten doorbrengen. Morgen trekken we richting de rivier, die overigens Muriel heet. Daar steken we over, richting het dorpje Onn. Dat moet ongeveer een morgen in beslag nemen. We zouden gemakkelijk meteen door kunnen trekken naar de Reuzenbergen, maar ik denk dat we nog een dagje door zouden brengen in Onn. Het staat tenslotte bekend om zijn reusachtige plein en vele winkels- ik denk dat we daar gemakkelijk proviand kunnen opslaan, en kunnen overnachten. Bovendien moet ik mijn zwaard laten opknappen en heeft Horizon ook weer een bad verdient, die heeft hij niet gehad in Smaracht. Iedereen mee eens?"
Afirillo hield zijn hoofd schuin. "Wat, dat Horizon in bad moet?"
"Nee," zuchtte Yamada. "Met dat tochtje naar Muriel en Onn en zo..."
"Owh." Afirillo lachtte schaapachtig.

*Ik dacht eraan een nieuwe topic te openen om verder te gaan in het verhaal, zodra we in Onn aangekomen zijn? We zijn nu bij zes pagina's, maar ik zie ons er best voor aan om nog een paar pagina's bij te schrijven. Echter, het limiet per topic is 10 pagina's XD*

*Is goed... Maareh... Zullen we tot de tien door gaan? Hoeft niet precies tot het einde van tien hoor... Mag ook best eerder...^^*

Schrijf maar bij hoor, moet nu namelijk van de computer af....
Mam wil een spelletje spelen... X'(

*Het zou kunnen, maar het leek me een logische plek om te wisselen. Zie het als 'overgaan van hoofdstuk'. Tenslotte gaan we *ahum* vast heel veel beleven bij de bergen, omdat we daar Boye, de personage van Jij, daar tegen gaan komen. Ach, het is alleen maar een ideetje, het hoeft natuurlijk niet. ^^" *